Στο Prepper δεν γράφουμε για τον πανικό, αλλά για τον υπολογισμό των καταστάσεων, και την κατάλληλη μέθοδο προετοιμασίας και αντιμετώπισης.
Πράγματι… πόσοι από εμάς εδώ στην Ελλάδα υπολογίζουμε κάποιες περίεργες καταστάσεις ο οποίες μπορούν να συμβούν στην πόλη μας, από μια πολυήμερη διακοπή ρεύματος μέχρι έναν πολύμηνο βομβαρδισμό;
Ποιος γρουσούζης μελετάει τέτοια πράγματα, μέρες που ‘ναι; δεν βλέπετε ότι όλα κυλάνε ρολόι; Έχουμε και στρατό, αστυνομία, πυροσβεστική (βλ. Μάτι) και ασθενοφόρα!
Είναι όμως έτσι πράγματι; Όλοι εμείς που ανησυχούμε για κάτι, ή μερικοί από μας βλέπουν μια κατάσταση να πλησιάζει, είμαστε τρελοί; Είμαστε μήπως στον κόσμο μας;
Στον ιστορικό τυφώνα Katrina ο κόσμος είχε καταφύγει στους πρεπερατζήδες (preppers), προετοιμαστήρες ελληνιστί. Έγιναν δηλαδή οι σωτήρες τους. Πριν τον τυφώνα όμως, ήταν οι τρελοί της γειτονιάς.
Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή. Και ας προσπαθήσουμε να εστιάσουμε στην Ελλάδα, και τι αντιμετωπίζουμε τώρα.
Τι στραβό μπορεί να συμβεί σε μια πόλη ή χωριό στον 21ο αιώνα;
Αν ανατρέξουμε λίγο στην ιστορία όλου του κόσμου, θα δούμε ότι σχεδόν σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, έχουν συμβεί είτε καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα (ηφαίστεια, σεισμοί, τσουνάμι, τυφώνες, κατακλυσμοί), είτε πόλεμοι μικρού και μεγάλου μεγέθους. Πάντοτε οι άνθρωποι φρόντιζαν να χτίσουν τις πόλεις και τα χωριά τους, σε σημεία στρατηγικά ασφαλή, και σε ιδανικά φυσικά περιβάλλοντα.
Στις μέρες μας, μας παρέχονται απλόχερα τόσες πολλές παροχές, προϊόντα, ασφάλεια και περίθαλψη, που δεν εκτιμάμε και κυριολεκτικά δεν υπολογίζουμε τίποτα. Για παράδειγμα: Πείτε ότι είστε σε ένα δάσος χαμένος. Χωρίς απολύτως κανένα εργαλείο. Και παθαίνετε πονοκέφαλο βαρύ. Τι κάνεις και πως το αντιμετωπίζεις; Έτσι λοιπόν, ένα πολύ απλό και φθηνό προϊόν παρακεταμόλης (πχ Depon) το θεωρούμε αυτονόητο και ότι για πάντα θα το έχουμε άμεσα διαθέσιμο. Για να μην αναφερθούμε στο τρίπτυχο προτεραιότητας καταφύγιο, νερό, τροφή, εχθρός.
Κατά καιρούς θα αναφερθούμε σε ξεχωριστές ιστορίες ανθρώπων από διάφορες καταστάσεις που έζησαν, ώστε να αλιεύουμε δεδομένα όπως διάρκεια περιστατικού, ανάγκες, τοποθεσία κ.α.
Αν θέλετε να πάρετε μια πρώτη ιδέα για το τι έχει συμβεί σε πόλεις (κυρίως) και χωριά της εποχής μας, και τι έζησαν οι άνθρωποι, χωρίς ποτέ να τα διατυμπανίσουν τα ΜΜΕ, ρίξτε μια ματιά στα ακόλουθα περιστατικά από την Γιουγκοσλαβία, όπου για πολιτικούς λόγους το ΝΑΤΟ επέβαλε αυτό που ήθελε χωρίς να προειδοποιήσει:
Από μικρός ζούσα για το ποδόσφαιρο, ονειρευόμουν το ποδόσφαιρο… Ημουν 10 ετών κι έπαιζα στο δρόμο με τους φίλους μου. Δεν φοβόμασταν τον πόλεμο, παίζαμε μέχρι να ακούσουμε τις σειρήνες. Δεν ήταν σφυρίχτρα, ήταν ένας εφιαλτικός ήχος, ο οποίος χτυπούσε και στο Μαυροβούνιο, ακόμα και στην πόλη μου. Βγάζαμε φτερά στα πόδια, κλεινόμασταν στα σπίτια μας, κρυβόμασταν και προσευχόμασταν στο Θεό» τονίζει ο Στέφαν Γιόβετιτς, απεικονίζοντας με τον πιο εφιαλτικό τρόπο το πως έζησε ένα παιδί τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς στη Σερβία.
Γιόβετιτς από gazzetta.gr: «Κρυβόμασταν και προσευχόμασταν»
Θυμάμαι πολύ καλά ότι τη στιγμή που άρχισαν οι βομβαρδισμοί, η οικογένειά μου ήταν στο σπίτι μαζί με κάποιους φίλους. Βλέπαμε τηλεόραση και γύρω στις 20.00 οι φιλοξενούμενοί μας αποφάσισα να φύγουν όταν ξεκίνησε η καταστροφή! Τους αποχαιρετούσαμε στην πόρτα του σπιτιού μας όταν άκουσα κάποιους περίεργους θορύβους. Στην αρχή πίστεψα πως ήταν κάποιο τρακάρισμα! Ρώτησα τον πατέρα μου τι συνέβη και αμέσως μπήκαμε όλοι μέσα και είδαμε στην τηλεόραση τι συνέβη. Είχαμε πανικοβληθεί! Θυμάμαι τα πάντα… Ό,τι προηγήθηκε και, κυρίως, ό,τι ακολούθησε της επίθεσης. Ήμουν 11 χρονών και θυμάμαι χαρακτηριστικά τις φήμες ότι τα σχολεία δεν θα άνοιγαν εκείνες τις ημέρες. Δεν μας εξήγησαν ποτέ τον λόγο όμως ήμασταν παιδιά και δεν μας ενδιέφερε ιδιαίτερα. Υπήρχε φόβος κι ένταση σε όλη τη Σερβία! Η κατάσταση ήταν δραματική. Έπειτα από τα πρώτα βράδια των επιθέσεων, κατάλαβα ότι κάτι κακό μπορεί να συμβεί σε εμένα, την οικογένειά μου και την πατρίδα μου! Κοιμόμασταν στο καταφύγιο του πατρικού μου σχεδόν τρεις μήνες, όσο δηλαδή διήρκεσαν οι αεροπορικές επιθέσεις.
ΜΙΡΟΣΛΑΒ ΡΑΝΤΟΥΛΙΤΣΑ – ΣΕΝΤΕΡ ΑΡΜAΝΙ ΜΙΛAΝΟ «ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΕ ΤΟ STEALTH F117…»
Γνωρίζαμε, επίσης, ότι είχαν σκοπό να μας πάρουν μέρος της πατρίδας μας όμως μέχρι την τελευταία στιγμή ελπίζαμε ότι δεν θα φτάσουν στο σημείο να μας βομβαρδίσουν! Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ενημερωθήκαμε για τους βομβαρδισμούς από την τηλεόραση ενώ μας έδιναν οδηγίες για το τι πρέπει να κάνουμε και πως πρέπει να συμπεριφερθούμε σε καταστάσεις υψηλού κινδύνου. Τις πρώτες ημέρες, λοιπόν, επικράτησε πανικός! Πολύς κόσμος έτρεξε στα καταφύγια και το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε τα νέα για να δούμε που χτύπησαν οι βόμβες και αν υπήρχαν νεκροί και τραυματίες. Το χειρότερο πράγμα ήταν όταν χτυπούσαν αμάχους! Σχολεία, νοσοκομεία, τηλεοπτικούς σταθμού, τρένα, σταθμούς λεωφορείων ή άλλα μέρη που δεν είχαν καμία σχέση με στρατιωτικούς στόχους. Το πιο φρικιαστικό ήταν να βλέπεις δίπλα σου παιδιά να πεθαίνουν όπως η Μίλιτσα Ράκιτς, ένα κοριτσάκι 3 χρονών που σκοτώθηκε στο Βελιγράδι, καθώς και πολλοί άλλοι αθώοι. Πήγαμε στο καταφύγιο για λίγες ημέρες κι έπειτα από λίγο ο πατέρας μου αποφάσισε να επιστρέψουμε στην κατοικία μας. Ήταν μια περίοδος που κανείς άνθρωπος στον κόσμο δεν άξιζε να ζήσει. Η πολιτική ήταν ένα μέρος του προβλήματος όμως ο απλός κόσμος δεν άξιζε να βιώσει κάτι τέτοιο. Πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν στους δρόμους. Ουδείς αξίζει κάτι τέτοιο».
ΜAΡΚΟ ΚΕΣΕΛ – ΦΟΡΓΟΥΟΡΝΤ ΟΣΤAΝΔΗΣ «ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧAΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗ ΜΙΛΙΤΣΑ ΡAΚΙΤΣ…»
Φόβος και αγωνία! Δεν μου αρέσει η πολιτική όμως πιστεύω ότι δεν χρειαζόταν να γίνει κάτι τέτοιο. Το πατρικό μου βρίσκεται σε έναν λόφο, σχεδόν 15 λεπτά από το Βελιγράδι και 10 λεπτά από το καταφύγιο. Βλέπαμε τα πάντα σε… πανοραμική άποψη. Τις λάμψεις από τα αντιαεροπορικά πυρά και τις βόμβες. Εκείνη τη στιγμή παρακολουθούσαμε τηλεόραση όταν μετά από λίγο χάσαμε το σήμα… Βομβάρδιζαν τα πάντα.
ΒΛAΝΤΟ ΣΤΙΜΑΤΣ – ΣΕΝΤΕΡ ΜΠΕΣΙΚΤΑΣ «ΒΟΜΒAΡΔΙΖΑΝ ΤΑ ΠAΝΤΑ»
Ουδείς μπορούσε να διανοηθεί ότι κάποιοι θα έφτασαν στο σημείο να κάνουν κάτι τέτοιο! Να βομβαρδίσουν δηλαδή μια πρωτεύουσα στη μέση της Ευρώπης, τον 20ο αιώνα! Ό,τι συνέβη ήταν ένα μεγάλο λάθος. Στόχος ήταν ο Μιλόσεβιτς όμως δεν ξέρω ποιος πήρε την απόφαση να βομβαρδίσει παιδιά και αμάχους που δεν είχαν καμία σχέση με την πολιτική. Ζούμε ακόμα τις συνέπειες αυτής της κατάστασης. Και προφανώς, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε».
ΝΤΟΥΣΑΝ ΚΕΤΣΜΑΝ – ΑΣΙΣΤΑΝΤ ΚΟΟΥΤΣ ΠΑΡΤΙΖΑΝ «ΟΤΑΝ ΕΚΑΨΑΝ 50 ΑΘΩΟΥΣ»
Το φως, ωστόσο, της ημέρας ο Μίλαν ελάχιστα αντίκρυσε τις 11 εβδομάδες των βομβαρδισμών στο Κόσοβο. Μετακινούνταν διαρκώς τη νύχτα, σε μικρές ομάδες και την ημέρα βρισκόταν σε καταφύγια: «Ήταν μια κόλαση! Μια τρέλα! Ξέρεις από ποντίκια; Ε, κάτι ακόμη χειρότερο…». Δεν κάνει λόγο για «εθνικές εκκαθαρίσεις» εναντίον των Αλβανών και αποδίδει το «κακό» στους άνδρες του UCK, τους «τρομοκράτες» όπως τους χαρακτηρίζει. Δέχεται, πάντως, ότι τον τελευταίον καιρό οι Σέρβοι δημιούργησαν μεγάλο κύμα Αλβανών προσφύγων, «αναγκαία πραγματικότητα σε καθεστώς πολέμου»
Μίλαν Γιάνκοβιτς
Ένα άρθρο επίσης αναφέρει τον Ομοσπονδιακό Υπουργό Εθνικής Άμυνας, Ναύαρχο Μπράνκο Μάμουλα, που ισχυρίστηκε ότι “από το 1981 ως το 1987, 216 παράνομες αλβανικές οργανώσεις με 1.435 μέλη ανακαλύφθηκαν στον JNA”. Ο Μάμουλα είχε επίσης πει ότι οι εθνικιστές Αλβανοί ανατρεπτικοί προετοιμάζονταν για “δολοφονίες αξιωματικών και στρατιωτών, δηλητηρίαση τροφίμων και νερού, δολιοφθορές, επιθέσεις σε οπλοστάσια και κλοπές όπλων και πυρομαχικών, λιποταξίες και πρόκληση σοβαρών εθνικιστικών επεισοδίων σε στρατιωτικές μονάδες”.
***
Ο πόλεμος του Κοσόβου ήταν η ένοπλη σύγκρουση στο Κοσσυφοπέδιο που διήρκεσε από τις 28 Φεβρουαρίου 1998 μέχρι τις 11 Ιουνίου 1999. Το αίμα είναι φρέσκο και χύθηκε λίγο πάνω από τα κεφάλια μας.
Μια μικρή εκτίμηση της κατάστασης μας δίνει:
- Διάρκεια περιστατικού περίπου 4 μήνες.
- Ανάγκες για καταφύγιο, νερό, τροφή, περίθαλψη, άμυνα.
- Τοποθεσία σε αστικό και ημιαστικό περιβάλλον.
Αυτός που έχει ετοιμαστεί (prepare) για αυτή την κατάσταση είναι ένας πρεπερατζής και είναι έτοιμος για την πραγματική έξοδο.
Αν δηλαδή κάποιος είχε ετοιμάσει ένα καταφύγιο για την οικογένεια του, κάπου απομακρυσμένα, με προμήθειες περίπου 5 μηνών και μερικά όπλα (prepper) τότε “δεν θα καταλάβαινε τίποτα”. Πιο προχωρημένοι είναι οι Survivalists (ασκημένοι στην επιβίωση) όπου με πολύ βασικά εργαλεία (πχ μαχαίρι και φωτιά) αλλά με πολλές δεξιότητες μπορούν να ζήσουν για αρκετό καιρό μόνοι τους στο βουνό, στα δάση.
Τι κατάσταση αναμένουμε τώρα στην Ελλάδα;
Σαφώς και όλοι ευχόμαστε ειρήνη παντού, και να μην πάθει κανείς ποτέ τίποτα. Αυτό όμως ήθελαν και οι πρόγονοι μας. Από τους Ολύμπιους θεούς, τον Λεωνίδα, τον Αλέξανδρο το Μέγα, μέχρι και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Όλοι αυτοί οι Έλληνες, την ειρήνη στην Ελλάδα την έφεραν με αίμα. Πολύ αίμα και εθνομάρτυρες.
– Αναμένουμε λοιπόν στην Ελλάδα να χυθεί αίμα; – Πότε συμβαίνει αυτό;
Αν κοιτάξουμε πίσω, θα δούμε ότι το αίμα συνήθως χύνεται σε περιόδους παρακμής όπου έχουμε εισβολείς, Πέρσες ως επί το πλείστον. Επίσης η ιστορία επαναλαμβανόταν (και από ότι φαίνεται θα επαναληφθεί), είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο. Άρα από στατιστικής και ιστορικής υπόθεσης, αργά ή γρήγορα θα “αρχίσουν και πάλι τα όργανα”.
Τώρα έχουμε κάποιους παράγοντες τους οποίους πρέπει να τους υπολογίζουμε όλους:
- Εγκληματίες διαφόρων εθνικοτήτων, οι οποίοι σκοτώνουν, κλέβουν σπίτια, επιχειρήσεις και περιουσίες σε όλη την Ελλάδα. Η κατάσταση είναι αύξουσα.
- Ρομά, αλλοδαπούς και περιθωριακές συμμορίες που ζουν παρασιτικά στις μεγαλουπόλεις κυρίως.
- Διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα όπου οι 99 στους εκατό – από τον πρωθυπουργό μέχρι και τον προϊστάμενο της ΔΕΗ στο χωριό μας – κλέβουν την δημόσια περιουσία, κυνηγούν την καρέκλα και δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την πατρίδα τους.
- Ευνουχισμένο στρατό και αστυνομία, που ενώ απαρτίζονται από αξιόλογα και πατριωτικά στελέχη, η εκάστοτε κυβέρνηση τους ξεφτιλίζει μην αφήνοντας τους να κάνουν τη δουλειά τους.
- Μηδενική κρατική ασφάλεια (βλ Μάτι) είτε μέσω της πολιτικής προστασίας, είτε μέσω της πολεοδομίας, είτε μέσω της ρυμοτόμησης, δεν υπάρχει καμία απολύτως μέριμνα για τον πολίτη και την ασφάλεια του από φυσικές καταστροφές.
- Ασταμάτητη εισβολή λαθρομεταναστών, τόσο από το Αιγαίο αλλά και από τον Έβρο (όπου δεν καταμετρούνται), και υπολογίζονται εκατομμύρια εντός της χώρας μας, όπου οι περισσότεροι είναι τζιχαντιστές. Τζιχάντ σημαίνει πόλεμος υπέρ του θεού, δηλαδή “σκοτώνω όσους είναι άπιστοι”.
Δεδομένων των παραπάνω, εμείς εδώ στο prepper.gr κάνουμε τους υπολογισμούς μας για οποιαδήποτε κατάσταση. Απλό γεγονός ή μικρή σχετικά φυσική καταστροφή μπορεί να επιφέρει για παράδειγμα διακοπή του ρεύματος ή και του νερού για μερικές ημέρες. Είμαστε έτοιμοι για αυτό;
Μεγάλη καταστροφή όπως ένας σεισμός ή ένας κατακλυσμός, αντιμετωπίζονται ξεχωριστά για κάθε τοποθεσία. Σχεδόν πάντα οι πιο ευάλωτοι είναι στις μεγαλουπόλεις. Αλλά για όλες τις τοποθεσίες υπάρχει και η σχετική αντιμετώπιση.
Απροσδόκητα μεγάλη και δύσκολη κατάσταση είναι ένας πόλεμος στην περιοχή μας μέχρι πλήρης κατάρρευση του συστήματος (κράτος, αστυνόμευση, σύστημα υγείας, στρατός). Εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα και χρειάζεται αρκετή προετοιμασία.
Καθημερινός πολιτισμικός εμπλουτισμός.
Συμπλοκή μεταξύ μπολιαστών με εναν νεκρό κι εναν σοβαρά τραυματία στην συμβολή των οδών Μενάνδρου και Σαπφούς.
Αυτόπτες μάρτυρες κάνουν λόγο για πυροβολισμούς.Άμεση αποσυμφόρηση της Ελλάδας απο τους λάθρο. pic.twitter.com/mYx5VVIly4
— Σταυροφόρος (@stavroforos_) February 13, 2020
Για παράδειγμα, με δεδομένη την τωρινή κατάσταση, ένα θερμό επεισόδιο (και όχι οπωσδήποτε πόλεμος) θα ξεσήκωνε όλες τις φυτεμένες ομάδες τζιχαντιστών στην ενδοχώρα, για τις οποίες δεν γνωρίζουμε καν τις τοποθεσίες τους. Άρα ένας σωστός πρεπερατζής δεν θα τρομάξει αν δει να σκάει ένας τζιχαντιστής σε κάποιο mall ή πολυσύχναστο χώρο. Όπως επίσης θα έχει προετοιμαστεί ο ίδιος και η οικογένεια του αν δει μια ομάδα 20 ή 30 ατόμων να πλησιάζει την γειτονιά του σπάζοντας, σφάζοντας, βιάζοντας και καίγοντας.
Για όλα υπάρχουν λύσεις, και μπορούμε για όλα να προετοιμαστούμε (prepare).
Στην Ελλάδα, τουλάχιστον προς το παρόν έχουμε εξαιρετικές επιλογές, τόσο σε απόκτηση γνώσης, εξοπλισμού και όπλων άμυνας.
Ζείτε σε χωριό ή πόλη; Κοντά σε θάλασσα ή στο βουνό; Τι θα υπολογίζατε ως απρόσμενη κατάσταση την οποία θα μπορούσε πιθανόν να αντιμετωπίσει η πόλη σας;